* 7 augustus Davenport – Orlando

 

verslag volgt asap

* 31 juli Gainesville - Orlando

 

Vandaag gaan we naar Orlando. We zijn er al vele keren geweest,  altijd verbleven we in hotels, deze keer hebben we voor het eerst een week een villa gehuurd. En ik schrijf wel dat we naar Orlando gaan maar om precies te zijn heet de plaats Davenport, daar ligt in Westridge onze huis.

Gainesville – Davenport is maar 2 uur rijden en aangezien we pas vanaf 16.00 uur in de villa terecht kunnen nemen we nog een scenic route via de Atlantische kust naar Davenport.

Gainesville stad van de Gators en Gatorade 

Eerst gaan we ‘s morgens ontbijten bij Cracker Barrel, vorig jaar is dat niet zo heel goed bevallen, maar we geven Crack nog een kans. Het is een hele leuke zaak, old country ingericht. Voordat je het restaurant binnen gaat moet je, slim bekeken, net als bij de casino's in Las Vegas waarbij je eerst door de gokhallen moet voordat je naar receptie/kamer kunt, eerst door de winkel heen. Een winkel met allerlei hebbedingetjes, maar ik weet me te beheersen. Buiten kun je een potje dammen, lekker in de schommelstoel zitten en als ze bevallen kun je er ook een kopen, de prijskaartjes hangen er aan.
Deze keer gaat het ook niet helemaal goed bij Cracker B, de hasbrowns komen pas, na te moeten vragen waar het blijft, als alles al bijna op is.

Als we klaar zijn gaan we over de SR20 op weg naar de kust, weer een mooie weg met weinig verkeer, we genieten van de omgeving, ook hier weer kerkjes te kust en te keur. Bij Palatka houden we een rookstop, en gaan hierna de rivier St. Johns over de US17 op. Volgend RandMcnally een scenic route en het klopt het is weer een mooie route, een weg die voert door bos, langs water en slaperige stadjes, met mooie huizen, maar ook woningen en stacaravans die bij ons allang gesloopt zouden zijn. Maar dit alles heeft (voor ons) wel z’n charme, ook verbazen we ons ook nog steeds over oude troep die rondom woningen in tuinen ligt en niet opgeruimd wordt. Auto’s op een krik, wielen eraf maar blijkbaar al jaren, want alles is verroest.

zomaar wat plaatjes van onderweg

 
de St. Johns River bij Palatka

Onderweg maken we nog een sanitaire- en tankstop, kijken naar zweefvliegtuigjes, fotograferen maar weer eens wat schoolbuses, en verderop kopen we bij een kraampje langs de weg een grote watermeloen en nog wat ander fruit. Vlak hierna komt de kruising met de SR40 die we opgaan richting Ormond Beach, hoe dichter bij de kust hoe drukker het wordt. Intussen hebben we wel weer eens trek in lekkere koffie en we halen cappuccino bij Starbucks. Aletta slaagt nog voor een bikini bij naastgelegen beachwear shop.

 

 

 

We rijden verder richting Daytona Beach als we plotseling zien (we zijn nog niet in Daytona Beach) dat we ook hier met de auto het strand op kunnen. We betalen $5 toegang en rijden een stukje op het strand en parkeren dan de auto. Prospero en de kinderen kleden zich om en duiken het water in, heerlijk vinden ze het. Ik vermaak me bij de auto, het is net als op een boulevard waar men flaneert om gezien te worden, dat is hier met de auto’s. Heel langzaam rijden stoere mannen met dito auto’s heen en weer. Heel vermakelijk.

Hierna rijden we door Daytona, waar we verder niets bekijken, we hebben namelijk niets met autoraces, naar Davenport naar onze villa.

Daar aangekomen staat de garagedeur open en staat er een auto op het pad.  “Nee hè, we zitten toch niet verkeerd hè?”, was de eerste gedachte, misschien hadden we op het allerlaatste moment toch een ander huis gekregen? Na aanbellen bleek dat de schoonmakers, een man en vrouw nog bezig waren, terwijl in onze papieren stond dat we vanaf 16.00 uur terecht konden, het was inmiddels 17.30 uur. Het bleek dat de schoonmakers eerder die dag niet terecht konden omdat de vorige huurders de airco uitgezet hadden en het zo ontzettend heet was om schoon te maken. Dat was ook wel weer te begrijpen. We besloten eerst maar wat te gaan eten. Toen we om 19.00 uur terugkwamen waren ze bijna klaar, alleen de keukenvloer werd nog even gedweild, we konden gelukkig wel gelijk naar binnen.

Wat een plaatje dit huis, we waren blij verrast, hier gaan we het de komende week wel uithouden. In het volgende verslag meer over het huis.

 

 

* 30 juli Tallahassee - Gainesville

 

De kinderen zagen gisteren een Golden Corral en willen daar graag ontbijten dus sturen wij de auto die kant op. Daar aangekomen ziet er op het parkeerterrein vrij leeg uit, maar goed het is geen Orlando denken we nog, dichterbij gekomen lezen we echter op de deur dat ze alleen in het weekend voor ontbijt geopend zijn. Dat feestje gaat dus niet door, IHOP zit dichtbij dan gaan we daar ontbijten.

Na het ontbijt gaan Leandro en Aletta nog even zwemmen bij het hotel en Prospero en ik pakken de spullen weer in en we checken uit.

Er moet natuurlijk, de kinderen vinden het niet zo natuurlijk ;), ook nog een museumpje meegepakt worden deze vakantie. We gaan het Museum of Florida History bezoeken, een museum dat de geschiedenis van Florida laat zien, beginnend zo’n 12.000 jaar geleden. De toegang is gratis, een donatie wordt wel op op prijs gesteld. Door een van de vrijwilligers krijgen we bij binnenkomst een uitgebreide verhandeling over wat er in het museum te zien is We hoeven eigenlijk al niet meer naar binnen :)
Best leuk dit museum voor zo even tussendoor, na 1.5 uur hebben we het gezien en halen we bij de giftshop een token voor de parkeergarage, ook al weer gratis, en stoppen wat geld in de donatiepot. 

  

 

Hierna stellen we de GPS in op het vliegveld van Tallahassee om Dollar-rent-a-car op te zoeken. We krijgen gelijk te horen dat we zonder probleem een andere auto meekunnen krijgen, ik hoop nog op een upgrade, kom met allerlei argumenten, kostbare tijd verloren, inconvenience enzo, maar het mag allemaal niet baten, ze hebben dezelfde auto staan, het enige verschil is de kleur, deze is zilver. Die krijgen we mee, wel moeten we ‘m eerst nog even aftanken. Pfff … wat een gedoe allemaal, zonde van de tijd.

We rijden verder naar Wakulla Springs, zo’n halfuurtje rijden, de omgeving is trouwens weer erg mooi, groen en heuvelachtig net als Tallahassee, ligt ook in zo’n groene omgeving.
Wakulla Springs is een van de grootste zoetwaterbronnen ter wereld en pompt zo’n 2,6 miljoen liter water per minuut omhoog. We maken er een boottochtje van zo’n 3 kwartier, we varen door de “jungle” van Florida. Echt schitterend, we zien alligators, allerlei vogels en schildpadden. Diverse films zijn hier opgenomen, o.a. Tarzan. Het is wel ontzettend warm, het water gutst van onze ruggen en als we terugkomen bij het beginpunt kunnen we nog maar aan een ding denken: zwemkleding aan en een duik nemen

We kleden ons om en gaan naar het strandje, en gaan het water  in, het is heerlijk fris en ontzettend helder, hier knappen we weer lekker van op. Wel gek al die mensen hier in het water terwijl even verderop in hetzelfde water, en er zit geen hek, zwemmen de alligators!!!
Prospero en vooral Leandro krijgen geen genoeg van het beklimmen van een toren waar je vanaf kunt springen.
Echt een aanrader dit park voor wie nog eens in de buurt is.

 

Rond een uur of vijf pakken we onze spullen en gaan op weg, we besluiten naar Gainesville te rijden om daar ‘s avonds te overnachten, zodat we al enigszins in de buurt van Orlando zijn, waar we de volgende dag verwacht worden. Tis nog een aardig ritje, zo’n 190 miles, we eten onderweg in Madison bij de Denny’s en komen rond een uur of halftien bij het Best Western hotel aan dat ons eerder deze week zo goed bevallen was. Nu wordt de coupon niet geaccepteerd, ze hebben geen kamers meer voor die prijs, alleen nog een suite, met alles er op en eraan. Daar zijn we niet in geïnteresseerd, we willen alleen een bed, we gaan toch weer vroeg weg morgen. We besluiten verder te kijken, het is inmiddels pikdonker geworden, bij  de Comfort Inn wordt wel de coupon geaccepteerd. We maken de kinderen wakker, die waren al in dromenland, en nemen onze intrek.

Al snel zijn we allemaal onder zeil, op de een of andere manier is reizen toch vermoeiend.

* 29 juli Panama City – Tallahassee

 

Vanmorgen beginnen we de dag met een broodje bij Panera en een telefoontje via Skype naar broerlief en zijn gezin die druk bezig zijn met hun verhuizing.

Als we terug zijn op de kamer pakken we onze spullen, checken uit en gaan weer op pad. Had nog de tip ontvangen dat er een lekkere ijssalon zou zijn, Kilwin’s  en ook al was het nog vroeg, dit lieten we ons geen twee keer zeggen, daar aangekomen was de zaak nog gesloten. Dus een lekker ijsje zat er niet in, dat onthouden we dan maar. We hebben het goedgemaakt met een lekkere cappuccino en de kinderen een frappuccino bij Starbucks.

Deze week hebben we geen vaste planning, het enige wat vast staat is dat we 31 juli in Orlando moeten zijn omdat dan onze villaweek begint. De kaart bestuderend hebben we bedacht om de scenic route langs de kust te volgen richting Tallahassee en dan ‘s avonds daar in de buurt ergens te overnachten.

We verlaten het drukke, toeristische Panama City Beach en via Panama City rijden we de US98 op. Boven ons komen er vier straaljagers aan en landen vlak naast de weg waar wij rijden, gaaf gezicht, we zien op de kaart dat we de US98 langs de Airforce Base Tyndall loopt. (foto niet zo goed door weerspiegeling van het autoraam)

In Apalachicola, een vissersstadje gesticht in 1823 als douanepost aan de rivier, kijken we wat rond en maken een paar foto’s. Dit plaatsje beleefde zijn hoogtijdagen in de eerste 100 jaar van zijn bestaan, eerst ging er veel geld om in de katoenhandel, later maakten sponsduikers en houtbaronnen hier fortuin.

Het is een mooie route zo langs de kust, met recht een scenic one. We zien zelfs een bord dat er beren kunnen zijn, en dat aan de kust in Florida wie verwacht dat nu? Bij Juniper Springs waar we eerder deze week waren werd men ook al gewaarschuwd en waren alle prullenbakken bearproof. Zouden we ze dan nu misschien gaan zien? (sinds vorig nog steeds last van een beertrauma)

 

Beren zien we niet wel ander wildlife, vlak voor dat we de kust verlaten, bij het plaatjes Eastpoint, en de SR65 inslaan zegt Aletta dolfijnen te zien in het baaitje waar we langs rijden (gelukkig heeft ze haar bril op). We draaien om, parkeren de auto en worden we van heel dichtbij getrakteerd op een showtje van zo’n stuk of zes dolfijnen, ze zwemmen rondjes en gooien vissen omhoog. Echt geweldig, we genieten.

(zie filmpje en foto’s niet zo geweldig, maar om een indruk te krijgen)

 

De weg door het Apalachicola National Forest is ook weer mooi, met de cruisecontrol aan rijden we hier door heen, en op een enkel plaatsje na, waar altijd wel weer een kerk staat, zijn we kilometers lang de enigen op de weg.
Opeens lezen we in het dashboard dat spoedig de olie ververst moet worden, hmmm nu al, er staat nog geen 7000 miles op de teller, toch morgen maar even langs Dollar, om te checken.

Rond een uur of vijf komen we bij een aantal hotels aan, we kiezen het Holiday Inn en krijgen een mooie kamer met heerlijke bedden. De jongens huren een film op de tv en Aletta en ik gaan naar de Wal*Mart aan de overkant en Aletta koopt daar van haar zelfverdiende geld de felbegeerde Ipod Touch. Ik geloof dat ze nog nooit zo blij geweest is, en wat meneer Apple er meegedaan heeft weet ik niet maar vanaf het moment dat het doosje open is zit dat ding vastgegroeid aan afwisselend oor of hand.

‘s Avonds hebben we geen zin meer, de chips van ‘s middags in de auto ligt nog zwaar op de maag, maar we moeten toch wat eten en rijden even naar McDonalds. In Nederland vind ik er al niet zoveel aan (sorry R als je dit leest) maar hier in de VS zijn het helemaal kille, ongezellige, rommelige zaken. Wat mij betreft, maar ik ben niet alleen :), was dit de eerste en gelijk de laatste keer.

Maar al met al hadden we een mooie dag achter de rug, morgen weer een waarvan we nog niet precies weten wat we gaan doen.