* 29 juli Panama City – Tallahassee

 

Vanmorgen beginnen we de dag met een broodje bij Panera en een telefoontje via Skype naar broerlief en zijn gezin die druk bezig zijn met hun verhuizing.

Als we terug zijn op de kamer pakken we onze spullen, checken uit en gaan weer op pad. Had nog de tip ontvangen dat er een lekkere ijssalon zou zijn, Kilwin’s  en ook al was het nog vroeg, dit lieten we ons geen twee keer zeggen, daar aangekomen was de zaak nog gesloten. Dus een lekker ijsje zat er niet in, dat onthouden we dan maar. We hebben het goedgemaakt met een lekkere cappuccino en de kinderen een frappuccino bij Starbucks.

Deze week hebben we geen vaste planning, het enige wat vast staat is dat we 31 juli in Orlando moeten zijn omdat dan onze villaweek begint. De kaart bestuderend hebben we bedacht om de scenic route langs de kust te volgen richting Tallahassee en dan ‘s avonds daar in de buurt ergens te overnachten.

We verlaten het drukke, toeristische Panama City Beach en via Panama City rijden we de US98 op. Boven ons komen er vier straaljagers aan en landen vlak naast de weg waar wij rijden, gaaf gezicht, we zien op de kaart dat we de US98 langs de Airforce Base Tyndall loopt. (foto niet zo goed door weerspiegeling van het autoraam)

In Apalachicola, een vissersstadje gesticht in 1823 als douanepost aan de rivier, kijken we wat rond en maken een paar foto’s. Dit plaatsje beleefde zijn hoogtijdagen in de eerste 100 jaar van zijn bestaan, eerst ging er veel geld om in de katoenhandel, later maakten sponsduikers en houtbaronnen hier fortuin.

Het is een mooie route zo langs de kust, met recht een scenic one. We zien zelfs een bord dat er beren kunnen zijn, en dat aan de kust in Florida wie verwacht dat nu? Bij Juniper Springs waar we eerder deze week waren werd men ook al gewaarschuwd en waren alle prullenbakken bearproof. Zouden we ze dan nu misschien gaan zien? (sinds vorig nog steeds last van een beertrauma)

 

Beren zien we niet wel ander wildlife, vlak voor dat we de kust verlaten, bij het plaatjes Eastpoint, en de SR65 inslaan zegt Aletta dolfijnen te zien in het baaitje waar we langs rijden (gelukkig heeft ze haar bril op). We draaien om, parkeren de auto en worden we van heel dichtbij getrakteerd op een showtje van zo’n stuk of zes dolfijnen, ze zwemmen rondjes en gooien vissen omhoog. Echt geweldig, we genieten.

(zie filmpje en foto’s niet zo geweldig, maar om een indruk te krijgen)

 

De weg door het Apalachicola National Forest is ook weer mooi, met de cruisecontrol aan rijden we hier door heen, en op een enkel plaatsje na, waar altijd wel weer een kerk staat, zijn we kilometers lang de enigen op de weg.
Opeens lezen we in het dashboard dat spoedig de olie ververst moet worden, hmmm nu al, er staat nog geen 7000 miles op de teller, toch morgen maar even langs Dollar, om te checken.

Rond een uur of vijf komen we bij een aantal hotels aan, we kiezen het Holiday Inn en krijgen een mooie kamer met heerlijke bedden. De jongens huren een film op de tv en Aletta en ik gaan naar de Wal*Mart aan de overkant en Aletta koopt daar van haar zelfverdiende geld de felbegeerde Ipod Touch. Ik geloof dat ze nog nooit zo blij geweest is, en wat meneer Apple er meegedaan heeft weet ik niet maar vanaf het moment dat het doosje open is zit dat ding vastgegroeid aan afwisselend oor of hand.

‘s Avonds hebben we geen zin meer, de chips van ‘s middags in de auto ligt nog zwaar op de maag, maar we moeten toch wat eten en rijden even naar McDonalds. In Nederland vind ik er al niet zoveel aan (sorry R als je dit leest) maar hier in de VS zijn het helemaal kille, ongezellige, rommelige zaken. Wat mij betreft, maar ik ben niet alleen :), was dit de eerste en gelijk de laatste keer.

Maar al met al hadden we een mooie dag achter de rug, morgen weer een waarvan we nog niet precies weten wat we gaan doen.